19. การบริหารงานวิจัยและตารางการปฏิบัติงาน (Administration & Time Schedule)

                              

เสนาะ   ติเยาว์  (2544 : 1)  ได้ให้ความหมายของการบริหารงานวิจัย คือ กระบวนการทำงานกับคนและโดยอาศัยคน เพื่อบรรลุวัตถุประสงค์ขององค์การภายใต้สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลง

ภิรมย์ กมลรัตนกุล   (2531 : 8)   การบริหารงานวิจัย คือ กิจกรรมที่ทำให้งานวิจัยนั้น สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี  โดยมีการวางแผน ดำเนินงานตามแผน และประเมินผลในการเขียนโครงร่างการวิจัย ควรมีผลการดำเนินงานตั้งแต่เริ่มแรกจนเสร็จสิ้นโครงการเป็นขั้นตอน ดังนี้

                        1.             วิเคราะห์ปัญหาและกำหนดวัตถุประสงค์

                 2.             กำหนดกิจกรรมต่าง ๆ เพื่อบรรลุวัตถุประสงค์ที่ตั้งเอาไว้ เช่น

           2.1      ขั้นเตรียมการ

                                    - ติดต่อเพื่อขออนุมัติดำเนินการ
                                    - ติดต่อผู้นำชุมชน
                                    - การเตรียมชุมชน
                                    - การคัดเลือกผู้ช่วยนักวิจัย
                                    -  การเตรียมเครื่องมือที่จะใช้ในการสำรวจ
                                    - การอบรมผู้ช่วยนักวิจัย
                                    - การทดสอบเครื่องมือในการสำรวจ
                                    - การแก้ไขเครื่องมือในการสำรวจ

            2.2 ขั้นปฏิบัติงาน

                                     - ขั้นการวิเคราะห์ข้อมูล
                                     - ขั้นการเขียนรายงาน

                    3.      ทรัพยากรที่ต้องการของแต่ละกิจกรรมรวมทั้งเวลาที่ใช้

                    4.      การดำเนินงาน ต้องตัดสินใจเกี่ยวกับการบริหารงานบุคคล การจัดสรรงบประมาณ และการรวบรวมข้อมูลสำหรับการบริหารงานบุคคล จำเป็นต้องดำเนินการวางแผนกิจกรรมต่าง ๆ เกี่ยวกับ

  เฉลิมลาภ ทองอาจ  (http://www.gotoknow.org/blogs/posts/424637)  กล่าวว่า การบริหารการวิจัยจึงหมายถึง การดำเนินการต่างๆ เพื่อให้มีการผลิตหรือสร้างสรรค์การวิจัย  การวางแผนการวิจัย  การติดตามและควบคุมดูแลการวิจัยให้ดำเนินไปตามแผน  การเผยแพร่และใช้ผลงานวิจัย 

สรุป

การ บริหารงานวิจัย คือ กระบวนการทำงานกับคนและโดยอาศัยคน เพื่อบรรลุวัตถุประสงค์ขององค์การภายใต้สภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลง ซึ่งแยกตามสาระของความหมายนี้ได้ 5 ลักษณะ คือ

1. การบริหารเป็นการทำงานกับคนและโดยอาศัยคน

2. การบริหารทำให้งานบรรลุเป้าหมายขององค์การ

3. การบริหารเป็นความสมดุลระหว่างประสิทธิผลและประสิทธิภาพ

4. การบริหารเป็นการใช้ทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดให้เกิดประโยชน์สูงสุดและการบริหารจะต้องเผชิญกับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไป

5. การบริหารที่จะประสบผลสำเร็จจะต้องสามารถคาดคะเนการเปลี่ยนแปลงที่อาจจะเกิดขึ้นได้อย่างถูกต้อง

อ้างอิง

เสนาะ ติเยาว์.  (2544).   หลักการบริหาร.   (พิมพ์ครั้งที่ 2).   กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ภิรมย์ กมลรัตนกุล.  (2542).   หลักเบื้องต้นในการทำวิจัย. กรุงเทพมหานคร : เท็กซ์แอนด์เจอร์นัลพับลิเคชั่น จำกัด.

เฉลิมลาภ ทองอาจ. [ออนไลน์]. เข้าได้จาก : http://www.gotoknow.org/blogs/posts/424637 .เข้าถึงเมื่อวันที่ 21
             พฤศจิกายน 2555.

18. อุปสรรคที่อาจเกิดขึ้นระหว่างการทำวิจัยและมาตรการในการแก้ไข

                  ภิรมย์ กมลรัตนกุล  (2531: 8)  กล่าวว่า การทำวิจัย ต้องพยายามหลีกเลี่ยงอคติ และความคลาดเคลื่อน ที่อาจจะเกิดขึ้น จากการวิจัยนั้น ให้มากที่สุด เพื่อให้ผลการวิจัย ใกล้เคียงกับความเป็นจริง โดยใช้รูปแบบการวิจัย, ระเบียบวิธีวิจัย และสถิติที่เหมาะสม แต่ในสภาพความเป็นจริงแล้ว อาจมีข้อจำกัดต่าง ๆ เกิดขึ้น ดังนั้น การคำนึงเฉพาะ ความถูกต้องอย่างเดียว อาจไม่สามารถ ทำการวิจัยได้

แนวทางการแก้ไข

นักวิจัย อาจจำเป็นต้องมี การปรับแผนบางอย่าง เพื่อให้สามารถปฏิบัติได้ แต่สิ่งสำคัญก็คือ ผู้วิจัย ต้องตระหนัก หรือรู้ถึงขีดข้อจำกัด ดังกล่าวนั้น และมีการระบุ ไว้ในโครงร่าง การวิจัยด้วย ไม่ใช่แกล้งทำเป็นว่า ไม่มีข้อจำกัดเลย จากนั้น จึงคิดหามาตรการ อย่าให้ "ความเป็นไปได้" มาทำลาย ความถูกต้อง เสียหมด เพราะจะส่งผลให้ งานวิจัยเชื่อถือไม่ได้

สุวิมล ว่องวาณิช  (2544 :  24)    กล่าวว่า ประเด็นปัญหาที่เกี่ยวกับการวิจัยปฏิบัติการไว้หลายประการ อาทิเช่น ปัญหาการเลือกวิธีการที่ใช้ในการวิจัยระหว่างเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ ทักษะในการทำวิจัยของครู วิธีการที่การพัฒนาความสามารถในการทำวิจัยของครู การอ้างอิงผลสรุปจากการวิจัย ความตรงของการวิจัยซึ่งดำเนินการโดยครูอาจไม่มีประสบการณ์เพียงพอในการทำวิจัย และจรรยาบรรณของการทำวิจัยกับนักเรียน

                แนวทางการแก้ไข

อ่านและศึกษาการวิจัยหลายๆตัวอย่างหรืออาจจะศึกษาโดยกรณีตัวอย่างที่เป็นห้องเรียน หรือนักเรียน อาจเปรียบเทียบชั้นเรียนในปีนี้กับชั้นเรียนปีที่แล้ว

สุวัฒนา สุวรรณเขตนิคม   (2538 : 6)   กล่าวว่า อุปสรรคในการวิจัยที่สำคัญ สรุปได้ ดังนี้

                       1) ขาดนักวิจัยที่มีคุณภาพ นักวิจัยในสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ ซึ่งเป็นกำลังหลัก 16,351 - 19,115 คน

สามารถผลิตผลงานวิจัยในเกณฑ์ดี ดีมาก และดีเด่นได้เพียงร้อยละ 5.6 , 0.6 และ 0.1 เท่านั้น

                       2) ผู้บริหารขาดความสามารถในการบริหารจัดการและไม่เห็นความสำคัญของการวิจัย
                      3) มีแหล่งเงินทุนเพื่อการวิจัยน้อย
                      4) นักวิจัยมีภาระงานอื่นที่ต้องปฏิบัติมากทำให้ไม่มีเวลาสำหรับทำวิจัย
                      5) ขาดผู้ช่วยงาน ทรัพยากรสนับสนุนการวิจัย และมีปัญหาขาดความร่วมมือในการวิจัย

 แนวทางการแก้ไข
                      1) กำหนดนโยบาย ทิศทาง เป้าหมายหลัก และแผนงานวิจัยระดับชาติที่ชัดเจนและเป็นเอกภาพ
                      2) สนับสนุนองค์กรจัดสรรทุนอย่างจริงจังให้มีความเป็นอิสระ มีความหลากหลายในทางปฏิบัติ เพื่อให้การจัดสรรทุนเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ และสัมฤทธิผลของงานวิจัยที่มีคุณภาพ
                      3) ต้องมีมาตรการการสร้างนักวิจัยที่มีคุณภาพควบคู่ไปกับงานวิจัยของชาติ
                      4) ระดมทุนและทรัพยากรทั้งภาครัฐและเอกชน มีมาตรการจัดสรรทุนและทรัพยากรที่ดี เพื่อให้ผลิตผลงานวิจัยที่ได้คุณภาพ
                     5) มีมาตรการสร้างความเข้มแข็งให้แก่หน่วยงานวิจัยเฉพาะทาง

สรุป

อุปสรรคที่อาจเกิดขึ้นระหว่างการทำวิจัย การวิจัยมิใช่แต่การมุ่งสร้างองค์ความรู้ใหม่เกี่ยวกับศาสตร์นั้นๆแต่เพื่อแก้ไข้ปัญหา การทำวิจัยเป็นนำเสนอข้อที่ถูกต้องและพิสูจน์มาแล้วว่าเชื่อถือได้สามารถนำมาใช้ แต่ถ้าผู้ทำวิจัยไม่เสนอข้อมูลจริงหรือยอมแพ้มองข้ามอุปสรรคที่เจอเป็นเรื่องเล็กน้อยงานวิจัยก็จะไม่ใช้งานวิจัยที่ถูกต้อง

อ้างอิง

ภิรมย์ กมลรัตนกุล.   (2531).  หลักเบื้องต้นในการทำวิจัย.   กรุงเทพมหานคร  :   สำนักพิมพ์หอสมุดกลาง.

สุวิมล ว่องวาณิช.   (2544).   การวิจัยปฏิบัติการในชั้นเรียน.กรุงเทพมหานคร:สำนักพิมพ์ ห้างหุ้นส่วน             

                จำกัด โรงพิมพ์อักษรไทย.

สุวัฒนา สุวรรณเขตนิคม. (2538). หลักการ แนวคิดและรูปแบบเกี่ยวกับการวิจัยในชั้นเรียน.     กรุงเทพมหานคร:     
                สำนักพิมพ์ บริษัท บพิธการพิมพ์.

15. ปัญหาทางจริยธรรม (Ethical considerations

คณะกรรมการผลิตและบริหาร ชุดวิชาสถิติและการวิจัยทางสังคมศาสตร์ (2545 : 24) ได้กล่าวไว้ว่า

ปัญหาจริยธรรมในส่วนที่เกี่ยวข้องกับผู้วิจัย

1) การหลีกเลี่ยงความมีอคติ ผู้วิจัยควรหลีกเลี่ยงอคติส่วนตน เช่น การเลือกปฏิบัติทางเพศ การเหยียดผิว

2) การให้หรืองดให้การกระทำ (treatment) การวิจัยไม่ควรมีการเลือกปฏิบัติเพื่อให้ได้ผลการวิจัยที่ต้องการ แต่อาจจะไม่ถูกต้องตามข้อเท็จจริง ซึ่งเกิดจากการให้หรืองดให้การกระทำบางอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการวิจัยเชิงทดลอง

3) การใช้ระเบียบวิจัยที่เหมาะสม ในการวิจัยควรใช้ระเบียบวิจัยที่เหมาะสมกับหัวข้อวิจัยที่ต้องการศึกษา หากผู้วิจัยไม่มีความชำนาญหรือไม่มีความระมัดระวังพอ ก็อาจทำให้ผลการวิจัยที่ได้ไม่ตรงตามวัตถุประสงค์ที่ต้องการหรืออาจมีความคลาดเคลื่อนในเชิงข้อเท็จจริงต่าง ๆ

4) การใช้วิธีการปกปิด (covert methods) เพื่อให้ได้มาซึ่งข้อมูลการวิจัย เช่น การปลอมตัว การปกปิดวิธีวิจัย

5) การรายงานผลการวิจัยที่ถูกต้อง การรายงานผลการวิจัยบางครั้งบางครั้งมีการบิดเบือนข้อมูลหรือข้อเท็จจริงบางประการ ซึ่งอาจทำให้ฝ่ายหนึ่งได้ประโยชน์และอีกฝ่ายหนึ่งเสียประโยชน์ สิ่งเหล่านี้ผู้วิจัยไม่ควรกระทำ

6) การนำผลการวิจัยไปใช้ ควรนำแนวทางผลการวิจัยไปในทางที่สร้างสรรค์ และไม่เป็นอันตรายต่อผู้อื่น

7) การแบ่งผลงานระหว่างผู้ร่วมวิจัยอย่างเป็นธรรม

พิชิต ฤทธิ์จรูญ (2544 : 28) ได้กล่าวไว้ว่า

ปัญหาทางจริยธรรมหรือการผิดจรรยาบรรณ มีการกระทำผิดทั้งผู้ทำวิจัยหรือผู้ขอทุนวิจัยและผู้ให้ทุนวิจัย ซึ่งมีหลายลักษณะดังนี้

1.การตั้งชื่อเรื่อง

- ลอกเลียนแบบชื่อเรื่องงานวิจัยของผู้อื่น

- ตั้งชื่อเรื่องวิจัยให้หน่วยงานโดยหวังผลประโยชน์ส่วนตน

- ผู้ให้ทุนขาดความสามารถในการตั้งชื่อและประเมินชื่อเรื่องงานวิจัย

2.การขอรับทุนสนับสนุน

- งานวิจัยเรื่องเดียวแต่ขอรับทุนหลานแหล่ง

- เปลี่ยนชื่อบางส่วน เช่น เปลี่ยนชื่อจังหวัดแต่เนื้อในเหมือนกันหมดแล้วแยกกันไปขอทุน

- แอบอ้างชื่อนักวิจัยและที่ปรึกษาโครงการ

- การติดสินบนผู้พิจารณา

- ขอทุนแล้วเอาไปจ้างผู้อื่นทำต่อ

- ผู้ให้ทุนให้ทุนโดยเห็นแก่พรรคพวก หรือบอกให้พรรคพวกส่งเรท่องมาแข่งขัน

- ผู้ให้ทุนใช้ความแค้นส่วนตัวแกล้งไม่ให้ผ่านหรือแกล้งวิธีอื่น ๆ เท่าที่จะทำได้

- การตั้งผู้ที่ไม่มีความรู้มาเป็นกรรมการพิจารณาทุนวิจัย

- การพิจารณาทุนมีการเกรงใจกันหรือใช้วิธีการตกลงกันล่วงหน้า (lobby) มาก่อน

3.งบประมาณการวิจัย

- ตั้งงบประมาณสูงเกินจริง และไร้เหตุผล

- ผู้ให้ทุนตัดงบประมาณอย่างไร้เหตุผล

- ผู้ให้ทุนสร้างเงื่อนไขให้เบิกยาก เช่น ใช้ระบบราชการเพื่อแลกกับผลประโยชน์บางอย่าง

4.การทำวิจัย

- แอบอ้างชื่อผู้เชี่ยวชาญตรวจเครื่องมือวิจัยโดยส่งเครื่องมือไปให้เป็นพิธี

- ไม่ส่งผลงานวิจัยตามกำหนดเวลาที่ขอทุน

- ไม่ได้เก็บข้อมูลจริงใช้วิธีสร้างข้อมูลขึ้นมาใหม่ (ยกเมฆ)

- ยักยอกงบประมาณไปใช้ส่วนตัวที่ไม่เกี่ยวกับงานวิจัย

- เร่งรีบทำวิจัยช่วงใกล้ ๆ วันจะส่งผลงานวิจัยทำให้ผลงานวิจัยไม่มีคุณภาพ

- ไม่มีความรู้พอที่จะทำวิจัย

- นำข้อมูลของกลุ่มตัวอย่างไปเปิดเผย

- ผู้ให้ทุนไม่มีการติดตามผลการดำเนินการวิจัยของนักวิจัย

5.การเขียนรายงานการวิจัย

- จูงใจ เบี่ยงเบนผลการวิจัยโดยหวังผลประโยชน์ส่วนตน

- เขียนรายงานในสิ่งที่ไม่ได้ทำจริง เช่น ไม่ได้หาคุณภาพเครื่องมือวิจัยแต่เขียนว่าหาคุณภาพเครื่องมือวิจัยพร้อมทั้ง รายงานค่าสถิติที่สร้างขึ้นเอง เป็นต้น

- คัดลอกข้อมูลของผู้อื่นโดยไม่อ้างอิง

- นำผลงานวิจัยผู้อื่นมาเปลี่ยนชื่อเป็นของตน

6.การส่งผลงานวิจัย

- ได้ทุนแล้วเมื่อครบกำหนดเงื่อนไขไม่ยอมส่งผลงานวิจัยให้หน่วยงานที่ให้ทุนตามสัญญา

- ไม่ได้แก้ตามประเด็นที่ตกลงไว้ก่อนรับทุน และผู้ให้ทุนก็ไม่ได้ตรวจ

องอาจ นัยพัฒน์  (2548 : 24) ได้กล่าวไว้ว่า

จริยธรรมและจรรยาบรรณในการวิจัย

ในกระบวนการแสวงหาความรู้ความจริงด้วยวิธีการวิจัย นักวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์มักมีโอกาสเสี่ยงต่อปัญหาทางด้านจริยธรรม (ethical problem) นานัปการ เช่น

1.การละเมิดสิทธิความเป็นส่วนตัว (privacy) ของบุคคลแต่ละคนหรือกลุ่มชนแต่ละกลุ่ม (ทั้งโดยการเฝ้าสังเกตการณ์และสอบถามเรื่องส่วนตัว)

2.การหลอกลวง (deception) หน่วยตัวอย่างที่ให้ข้อมูลเพื่อประโยชน์ในการทำวิจัย

3.การบิดเบือนข้อค้นพบของการศึกษาวิจัย รวมทั้งการแอบอ้างผลงานวิจัยของบุคคลอื่นมาเป็นของตนเอง (plagiarism) ปัญหาทางด้านจริยธรรมทางการวิจัยในด้านต่าง ๆ เหล่านี้อาจก่อให้เกิดความเสียหายต่อหน่วยตัวอย่างที่ให้ข้อมูลทั้งทางด้านร่างกายและจิตใจ

สรุป

ปัญหาทางจริยธรรม

1.การละเมิดสิทธิความเป็นส่วนตัว ของผู้ให้ข้อมูลหรือกลุ่มตัวอย่าง หรือไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้ข้อมูล โดยจะต้องได้รับความยินยอมจากผู้ให้ข้อมูลเสียก่อนไม่เป็นการบังคับ การให้สิ่งล่อใจเป็นสินจ้างรางวัลแก่ผู้ให้ข้อมูล และต้องรักษาความลับปกปิดข้อมูลที่ได้ เพื่อไม่ให้ผู้ให้ข้อมูลได้รับอันตรายจากการให้ข้อมูล

2.ผู้วิจัยต้องหลีกเลี่ยงความมอคติส่วนตน ใช้ระเบียบวิธีวิจัยที่เหมะสมกับหัวข้อที่จะวิจัย ถ้าไม่เหมาะสมอาจทำให้ผลการวิจัยไม่ตรงตามวัตถุประสงค์ และต้องรายงานผลการวิจัยที่๔กต้องไม่บิดเบือนข้อมูลเพื่อประโยชน์ของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง และควรนำผลการวิจัยไปใช้ในทางที่สร้างสรรค์

3.หน่วยงานที่ให้ทุนไปใช้ในการวิจัย บางครั้งหน่วยงานเหล่านี้อาจมีวัตถุประสงค์แอบแฝง หรือซ่อนเร้นบางสิ่งบางอย่างเพื่อหวังผลประโยชน์จากการวิจัย เช่น ทางการเมือง ทางธุรกิจ

4.ถ้างานวิจัยมีส่วนเกี่ยวข้องกับสังคม ก็ควรได้รับการปกป้องจากผลการวิจัย ถึงแม้ว่าการวิจัยจะเป็นประโยชน์ต่อสังคม เช่น การวิจัยที่ออกแบบมาเพื่อควบคุมการสูบบุหรี่ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลในกลุ่มนี้อาจจะรู้สึกว่าขัดกับผลประโยชน์ของเขาและอาจปฏิเสธการให้ข้อมูล ซึ่งผู้วิจัยจะต้องเคารพสิทธิของกลุ่มคนเหล่านั้นด้วย

อ้างอิง

คณะกรรมการผลิตและบริหารชุดวิชาสถิติและการวิจัยทางสังคมศาสตร์.  (2545).  สถิติและการวิจัยสังคมศาสตร์.

                นนทบรี : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

พิชิต ฤทธิ์จรูญ.  (2544).  ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์.   กรุงเทพมหานคร : ครุศาสตร์ สถาบันราชภัฏพระนคร.

องอาจ นัยพัฒน์.  (2548).  วิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์.

                กรุงเทพมหานคร : ห้างหุ้นส่วนจำกัดสามลดา.

14.การวิเคราะห์ข้อมูล (Data Colloction)

               ไพฑูรย์  สินลารัตน์  (2534 :22)  กล่าวว่า  การให้คำอธิบายว่า  จะใช้สูตร  เกณฑ์  หรือวิธีการใด  ในการวิเคราะห์ข้อมูล  และแปลผลการวิเคราะห์ข้อมูล

                รวีวรรณ  ชินะตระกูล  (2540 : 25)   กล่าวว่า  การวิเคราะห์ข้อมูล  ข้อมูลที่ได้จากการวิจัยมิใช่ว่าจะเป็นข้อมูลเชิงประมาณเพียงอย่างเดียว  และข้อมูลที่เป็นตัวเลขที่แสดงอยู่  ก็มิใช่ว่าจะเป็นข้อมูลเชิงปริมาณเสมอไป  อาจเป็นข้อมูลเชิงคุณภาพก็ย่อมได้ 

สุภาพ วาดเขียน  (2520 : 12)    กล่าวว่า การวิเคราะห์ข้อมูลคือการจำแนกข้อมูลโดยจัดอันดับความมากน้อย ใหญ่เล็กและจัดระเบียบข้อมูลให้เป็นหมวดหมู่ การตรวจนับ การตรวจสอบข้อบกพร่องและความเชื่อถือของแหล่งที่มาตลอด การพิจารณาว่าข้อมูลที่รวบรวมมาได้นั้นเป็นไปตามวัตถุประสงค์ที่กำหนดไว้หรือไม่ ตอบสมมติฐานหรือปัญหาที่ตั้งไว้หรือไม่ การวิเคราะห์ข้อมูลนับว่าเป็นการแสดงหรือการสาธิตผลการทดลองออกมาได้เห็นอย่างชัดเจนมีเหตุผล และนำเอาวิธีการทดลองสถิติมาใช้วิเคราะห์และตีความหมาย ซึ่งจะต้องใช้ประสบการณ์ ความรอบรู้ เหตุผล ความยุติธรรม ความเชื่อได้ ความชำนาญ และหลักการต่างๆในสาขาวิชาที่เกี่ยวข้องมาใช้ในการวิเคราะห์

                สรุป

การวิเคราะห์ข้อมูล หมายถึง การนำผลสรุปที่ได้ไปใช้ในการวางแผนและตัดสินใจนั้น จะต้องเลือกวิธีการวิเคราะห์ข้อมูลให้ถูกต้องและเหมาะสม โดยพิจารณาว่าต้องการวิเคราะห์ข้อมูลแบบกี่ตัวแปร และต้องการเสนอผลในรูปสถิติเชิงพรรณนาหรือสถิติเชิงอนุมาน ซึ่งวิธีการวิเคราะห์ข้อมูลแต่ละแบบจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับระดับข้อมูลและการเสนอผล

ที่มา

 ไพฑูรย์  สินลารัตน์.  (2534).    การวิจัยทางการศึกษา : หลักและวิธีการสำหรับนักวิจัย.  กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์

                  จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

                รวีวรรณ  ชินะตระกูล.  (2540) .  วิจัยทางการศึกษา.   กรุงเทพ ฯ : โรงพิมพ์ห้างหุ้นส่วนจำกัด  ภาพพิมพ์.

                สุภาพ วาดเขียน.  (2520).  วิธีวิจัยเชิงการทดลองทางการศึกษา.  กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย .

11. รูปแบบการวิจัย (Research Design)

บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์  (2533 : 16)  ได้กล่าวว่า รูปแบบการวิจัย(Research Design)เป็นการสำรวจให้ทราบว่าประเด็นปัญหาในทำนองที่สนใจนั้น มีใครทำวิจัยโดยใช้รูปแบบการวิจัยอย่างไรบ้าง โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับตัวแปรที่ศึกษามีอะไรบ้าง มีการควบคุมตัวแปรภายนอกอย่างไร มีอะไรบ้างเป็นประชากร สุ่มเลือกกลุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการอย่างไร เก็บรวบรวมข้อมูล และวิเคราะห์ข้อมูลอย่างไร ใช้สถิติอะไรบ้าง

เรืองอุไร ศรีนิลทา  (2535 : 228)  ได้กล่าวว่า รูปแบบการวิจัยจะต้องมีรูปแบบ(format)ตามที่หน่วยงานที่กำกับการดำเนินงานวิจัยหรือองค์กรที่จะตีพิมพ์งานวิจัยออกเผยแพร่กำหนด รูปแบบของการวิจัย เป็นแนวทางโดยทั่วไปของการจัดรายละเอียดให้เป็นหมวดหมู่ และการเรียงลำดับรายละเอียดของงานวิจัยนั้น รูปแบบของการเขียนรายงานวิจัยที่นิยมใช้ในปัจจุบันมีอยู่มากมาย โดยปกติหน่วยงานที่กำกับการดำเนินงานวิจัยแต่ละหน่วยงาน รวมทั้งองค์กรที่ตีพิมพ์รายงานการวิจัยออกเผยแพร่แต่ละองค์กรด้วย จะกำหนดรูปแบบของรายงานวิจัยนั้นขึ้น เพื่อให้ผู้เกี่ยวข้องทั้งหลายถือปฏิบัติฉะนั้น ก่อนที่จะเริ่มเขียนรายงานวิจัย ผู้วิจัยจึงจำเป็นต้องศึกษารูปแบบของรายงานการวิจัยที่หน่วยงานกำกับการดำเนินงานวิจัยของตน และองค์กรที่ตนประสงค์จะให้ตีพิมพ์รายงานวิจัยของตนออกเผยแพร่  กำหนดและทำความเข้าใจอย่างถ่องแท้กับรายละเอียดที่สำคัญต่างๆของรูปแบบนั้น  แล้วปฏิบัติอย่างเคร่งครัดในการเขียนรายงานวิจัย

ไพศาล หวังพานิช  (2531 : 80)  ได้กล่าวว่า รูปแบบการวิจัย เป็นแบบการวิจัยจะช่วยให้ผู้วิจัยสามารถหาคำตอบของปัญหาที่ต้องการศึกษาค้นคว้าได้อย่างถูกต้องแบบการวิจัยมีหลายแบบด้วยกัน ซึ้งมีตั้งแต่แบบที่ง่ายไปจนถึงแบบที่สลับซับซ้อนการที่ผู้วิจัยจะเลือกใช้แบบใดนั้นขึ้นอยู่กับปัญหาที่ต้องการศึกษา ต้องการคำตอบในเรื่องใดบ้าง ลึกซึงแค่ไหน

สรุป

รูปแบบการวิจัย หมายถึง เป็นการสำรวจให้ทราบว่าประเด็นปัญหาในทำนองที่สนใจนั้นเป็นการวิจัยที่ช่วยให้ ผู้วิจัยสามารถหาคำตอบของปัญหาที่ต้องศึกษาค้นคว้าได้อย่างถูกต้องตามที่ หน่วยงานกำหนดหรือกำกับการดำเนินงานวิจัยของการจัดรายละเอียดให้เป็นหมวด หมู่และการเรียงลำดับรายละเอียดของงานวิจัยนั้น เช่นตัวแปรที่ศึกษามีอะไรบ้าง มีการควบคุมตัวแปรภายนอกอย่างไร ฯ ทำความเข้าใจกับรายละเอียดที่สำคัญต่างๆ ของรูปแบบนั้นแล้วปฏิบัติตามนั้นอย่างเคร่งครัด

อ้างอิง

บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์.  (2533).  การวิจัย การวัดและประเมินผล.   กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ศรีอนันต์.

เรืองอุไร ศรีนิลทา.  (2535).   ระเบียบวิธีวิจัย.  กรุงเทพฯ:  มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ไพศาล หวังพานิช.  (2531).   วิธีการวิจัย.   กรุงเทพฯ :   มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.

21. เอกสารอ้างอิง (References)

                 เก่ง   ภูวนัย  (http://blog.eduzones.com/jipatar/85921)  กล่าวว่า  เอกสารอ้างอิง  คือ  ตอนสุดท้ายของโครงร่างการวิจัย  จะต้องมี เอกสารอ้างอิง หรือรายการอ้างอิง อันได้แก่ รายชื่อหนังสือ สิ่งพิมพ์อื่น ๆ โสตทัศนวัสดุ ตลอดจนวิธีการ ที่ได้ข้อมูลมา เพื่อประกอบ การเอกสารวิจัยเรื่องนั้น ๆ รายการอ้างอิง จะอยู่ต่อจากส่วนเนื้อเรื่อง และก่อนภาคผนวก โดยรูปแบบที่ใช้ควรเป็นไปตามสากลนิยม เช่น Vancouver Style หรือ APA(American Psychological Association) style

            ปฐมาภรณ์  วงค์ชนะ  (http://wtoy9996.blogspot.com/)  กล่าวว่า เอกสารอ้างอิง   คือ  การบอกแหล่งที่มาของข้อมูลที่ผู้เขียนนำมาใช้อ้างอิงในการเขียนรายงาย หรือผลงานต่างๆ เพื่อเป็นเกียรติแก่บุคคล หรือองค์กรผู้เป็นเจ้าของความคิดเดิม และเพื่อแสดงเจตนาบริสุทธิ์ว่าไม่ได้ขโมยความคิด หรือลอกเลียนข้อมูลของผู้อื่นโดยไม่มีการอ้างอิงรวมทั่งสะดวกแก่ผู้อ่านที่ประสงค์จะทราบรายละเอียดอื่นๆ และตรวจสอบความถูกต้อง จากต้นฉบับเดิม

                เทียนฉาย กีระนันทน์  (2547 : 36)  กล่าวว่า  เอกสารอ้างอิง คือ รายการที่แสดงรายชื่อหนังสือ เอกสาร สิ่งพิมพ์ บุคคล และวัสดุต่างๆที่นำมาประกอบการเรียบเรียงวิทยานิพนธ์ ภาคนิพนธ์ ก่อน รายการบรรณานุกรม ให้มีหน้าบอกตอนบรรณานุกรม

                สรุป

                เอกสารอ้างอิง  คือ  ตอนสุดท้ายของโครงร่างการวิจัย  จะต้องมี เอกสารอ้างอิง หรือรายการอ้างอิง อันได้แก่ รายชื่อหนังสือ สิ่งพิมพ์อื่น ๆ โสตทัศนวัสดุ ตลอดจนวิธีการ ที่ได้ข้อมูลมา เพื่อประกอบ การเอกสารวิจัยเรื่องนั้น ๆ รายการอ้างอิง จะอยู่ต่อจากส่วนเนื้อเรื่อง และก่อนภาคผนวก  และการบอกแหล่งที่มาของข้อมูลที่ผู้เขียนนำมาใช้อ้างอิงในการเขียนรายงาย หรือผลงานต่างๆ เพื่อเป็นเกียรติแก่บุคคล หรือองค์กรผู้เป็นเจ้าของความคิดเดิม และเพื่อแสดงเจตนาบริสุทธิ์ว่าไม่ได้ขโมยความคิด หรือลอกเลียนข้อมูลของผู้อื่นโดยไม่มีการอ้างอิงรวมทั่งสะดวกแก่ผู้อ่านที่ประสงค์จะทราบรายละเอียดอื่นๆ และตรวจสอบความถูกต้อง จากต้นฉบับเดิม

ที่มา

เก่ง   ภูวนัย.  (ออนไลน์).  เข้าได้จาก  http://blog.eduzones.com/jipatar/85921.  สืบค้นเมื่อวันที่  15 พฤศจิกายน 
           พ.ศ.2555.

ปฐมาภรณ์  วงค์ชนะ.  (http://wtoy9996.blogspot.com/).  สืบค้นเมื่อวันที่  15 พฤศจิกายน  พ.ศ.2555.

เทียนฉาย กีระนันทน์.   (2547).    สังคมศาสตร์วิจัย.  (พิมพ์ครั้งที่ 2 ).  กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

20.งบประมาณ (Budget)

               ไพฑูรย์  สินลารัตน์  (2534 :  24)  กล่าวว่า  โดยระบุรายการต่าง ๆ ที่จำเป็นต้องเสียค่าใช้จ่าย  เพื่อให้งานวิจัยบรรลุผลตามเป้าหมาย  สำหรับโครงร่างการวิจัย  ซึ่งเสนอเพื่อขอทุนสนับสนุนการวิจัย  จำเป็นต้องศึกษาเรื่องนี้เป็นพิเศษ    โดยการศึกษาถึงลักษณะและรายละเอียดที่แหล่งทุนต้องการ

                ธวัชชัย วรพงศธร  (2538 : 35)  กล่าวว่า  การกำหนดงบประมาณค่าใช้จ่ายเพื่อการวิจัย ควรบ่างเป็นหมวดๆ ว่าแต่ละหมวดจะใช้งบประมาณเท่าใด

                นิยม ปุราคำ (2517 : 12)   กล่าวว่า  งบประมาณต้องมีรายละเอียดเกี่ยวกับงบประมาณที่ใช้ในการวิจัย เพื่อประกอบการพิจารณาอนุมัติงบประมาณหรือเงินอุดหนุน โดยผู้วิจัยต้องประมาณวงเงินค่าใช้จ่ายต่างๆ เป็นหมวดหมู่

                สรุป

                งบประมาณ  คือ  การระบุค่าใช้จ่าย  ควรแบ่งเป็นหมวดหมู่ว่าจะต้องใช้งบประมาณเท่าใด  เพื่อให้งานวิจัยบรรลุผลตามเป้าหมาย

ที่มา

   ไพฑูรย์  สินลารัตน์.  (2534).  การวิจัยทางการศึกษา : หลักและวิธีการสำหรับนักวิจัย.   กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์

                      จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

                    ธวัชชัย วรพงศธร.   (2538).  หลักการวิจัยทางสาธารณสุขศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์

                                       จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

                  นิยม ปุราคำ.   (2517).     ทฤษฎีของการสำรวจสถิติจากตัวอย่างและการประยุกต์. กรุงเทพฯ: ศ.ส.
                                        การพิมพ์.

17.ผลหรือประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับจากการวิจัย (Expected Benefits & Application)

                ไพฑูรย์  สินลารัตน์  (2534 : 36)   กล่าวว่า  ในส่วนนี้ ผู้เขียนโครงร่างการวิจัยควรเขียนระบุไปให้ชัดเจนว่า  การทำวิจัยที่กำลังจะทำนี้  จะให้ประโยชน์อะไรบ้าง  การเขียนระบุชี้ชัดให้เห็นถึงประโยชน์ของการนวิจัยนี้  จะเป็นเครื่องตัดสินว่า  งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยที่สมควรจะทำหรือไม่

รวีวรรณ  ชินะตระกูล  (2540 : 22)   กล่าวว่า  การทำวิจัยแต่ละเรื่องต้องทราบว่าเมื่อทำวิจัยเสร็จแล้ว   จะนำผลการวิจัยไปใช้ประโยชน์อย่างไร  ประโยชน์ของการวิจัยอาจใช้ได้หลายลักษณะ  เช่น  ใช้ในการปรับปรุงการเรียนสอน  หรือเป็นแนวทางในการตัดสินใจ  เป็นต้น

เทียนฉาย กีระนันทน์  (2547 : 14)  กล่าวว่า  อธิบายถึงประโยชน์ที่จะนำไปใช้ได้จริง ในด้านวิชาการ เช่น จะเป็นการค้นพบทฤษฎีใหม่ซึ่งสนับสนุนหรือ คัดค้านทฤษฎีเดิม และประโยชน์ในเชิงประยุกต์ เช่น นำไปวางแผนและกำหนดนโยบายต่างๆ หรือประเมินผลการปฏิบัติงานเพื่อหาแนวทางพัฒนาให้ดีขึ้น เป็นต้น

สรุป

ประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับจากการวิจัย  คือ  การทำวิจัยแต่ละเรื่องต้องทราบว่าเมื่อทำวิจัยเสร็จแล้ว จะนำผลการวิจัยไปใช้ประโยชน์อย่างไร  จะเป็นเครื่องตัดสินว่า  งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยที่สมควรจะทำหรือไม่

ที่มา  

 ไพฑูรย์  สินลารัตน์.  (2534).  การวิจัยทางการศึกษา : หลักและวิธีการสำหรับนักวิจัย.    กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์

                   จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

รวีวรรณ  ชินะตระกูล.   (2540) .  วิจัยทางการศึกษา.    กรุงเทพ ฯ : โรงพิมพ์ห้างหุ้นส่วนจำกัด  ภาพพิมพ์.

 เทียนฉาย กีระนันทน์.  (2547).   สังคมศาสตร์วิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 2 ). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์

                      มหาวิทยาลัย.

16. ข้อจำกัดในการวิจัย (Limitation) / ขอบเขตการทำวิจัย

                 รวีวรรณ  ชินะตระกูล  (2540 : 12)   กล่าว่า   การเขียนขอบเขตของการวิจัยให้ชัดเจน  เพื่อให้งานวิจัยของตนเป็นไปตามวัตถุประสงค์ของการวิจัยที่ตั้งไว้และลักษณะของปัญหาที่ต้องการวิจัย  ควรกำหนดขนาดและลักษณะของตัวอย่างประชากร  กำหนดชนิดของเครื่องมือ  รวมทั้งลักษณะและขอบเขตของเนื้อหาในเครื่องมือที่ใช้สำหรับงานวิจัย  กำหนดขอบเขตเรื่องที่ต้องการศึกษาว่ามีตัวแปรอะไรบ้างที่ต้องการศึกษา

            เก่ง  ภูวนัย   http://blog.eduzones.com/jipatar/85921   กล่าว่า  เป็นการระบุให้ทราบว่าการวิจัยที่จะศึกษามีขอบข่ายกว้างขวางเพียงใด เนื่องจากผู้วิจัยไม่สามารถทำการศึกษาได้ครบถ้วนทุกแง่ทุกมุมของปัญหานั้น จึงต้องกำหนดขอบเขตของการศึกษาให้แน่นอน ว่าจะครอบคลุมอะไรบ้าง ซึ่งอาจทำได้โดยการกำหนดขอบเขตของเรื่องให้แคบลงเฉพาะตอนใดตอนหนึ่งของสาขาวิชา หรือกำหนดกลุ่มประชากร สถานที่วิจัย หรือระยะเวลา

            เทียนฉาย กีระนันทน์   (2547: 35)    กล่าวว่า  เป็นการระบุให้ทราบว่าการวิจัยที่จะศึกษามีขอบข่ายกว้างขวางเพียงใด เนื่องจากผู้วิจัยไม่สามารถทำการศึกษาได้ครบถ้วนทุกแง่ทุกมุมของปัญหานั้น จึงต้องกำหนดขอบเขตของการศึกษาให้แน่นอน ว่าจะครอบคลุมอะไรบ้าง ซึ่งอาจทำได้โดยการกำหนดขอบเขตของเรื่องให้แคบลงเฉพาะตอนใดตอนหนึ่งของสาขาวิชา หรือกำหนดกลุ่มประชากร สถานที่วิจัย หรือระยะเวลา

            สรุป

                ขอบเขตการทำวิจัย  คือ  การเขียนขอบเขตของการวิจัยให้ชัดเจน  ควรกำหนดขนาดและลักษณะของตัวอย่างประชากร  กำหนดชนิดของเครื่องมือ  รวมทั้งลักษณะและขอบเขตของเนื้อหาในเครื่องมือที่ใช้สำหรับงานวิจัย  กำหนดขอบเขตเรื่องที่ต้องการศึกษาว่ามีตัวแปรอะไรบ้างที่ต้องการศึกษา

ที่มา

รวีวรรณ  ชินะตระกูล . (2540) .  วิจัยทางการศึกษา.  กรุงเทพ ฯ : โรงพิมพ์ห้างหุ้นส่วนจำกัด  ภาพพิมพ์.

                เก่ง  ภูวนัย . (ออนไลน์).  เข้าได้จาก :http://blog.eduzones.com/jipatar/85921 .  สืบค้นเมื่อวันที่  12 
                           พฤศจิกายน  พ.ศ.2555.

             เทียนฉาย กีระนันทน์.   (2547).    สังคมศาสตร์วิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 2 ). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์    

                         มหาวิทยาลัย.